Δεν καταφέραμε ακόμα να υπακούμε, περνάν τα χρόνια, ακόμα δεν ξέρουμε τι θα δούμε, εικάζουμε πως δεν θα εισακουστούμε ποτέ, είμαστε ξένοι και τους ξένους φωνάζουμε "αδερφέ", πάντα μιλάει μια φωνή από τα μέσα, η περιφερειακή μου όραση μπλοκάρει από τα μέσα, κρατώ μικρό καλάθι όταν ακούω την λέξη μπέσα, μια λέξη απ΄τα σωστά χείλη με βγάζει απ΄την πρέσα, ρίχνω ποτό στο χώμα για όσους δεν μπόρεσαν, για όσους ταξιδέψαν βράδυ με βάρκα και πέσαν, για όσους δεν αντέχει η κοινωνία και δεν αντέξαν, πήραν τη ζωή στα χέρια και την εκτελέσαν, αυτά που γράφω σπανίως είναι ευχάριστα, τι και αν από μέσα μου βγαίνουνε αβασάνιστα, αν θες να μάθεις για μένα μην κάνεις πρόλογο, δεν είναι δύσκολο είμαι ανοιχτό μικρόφωνο, έχω ένα άρρηκτο δεσμό με κάτι όμορφο, η νοσταλγία στον ήχο από μεταλλόφωνο, η ουτοπία εκφράζεται απ΄το χαμόγελο, μετά από βλέμμα στο επερχόμενο όλεθρο, κρυπτογραφώ τις αλήθειες σ' ένα ανώγειο, απ' το χαρτί σε ηχητικό ημερολόγιο, όταν τα λέω δεν συναντάω εμπόδιο, όταν τ' ακούω ταξιδεύω στην υδρόγειο

Κάθε κομμάτι ένα ταξίδι
κάθε φορά αφήνω κάτι να ξεφύγει
όποιος ακούει κάτι πίσω μου γυρίζει
μ 'αναγνωρίζει πλέον όταν μ΄ αντικρίζει

Κάθε τραγούδι στον χρόνο ένα αποτύπωμα, να δείχνει κάθε χρονική στιγμή ποιος ήμουνα, μέσα από σύμβολα, ηχητικά μηνύματα, αόρατα σαν επαφή με ραδιοκύματα, ταξιδεύουμε σε παράλληλα σύμπαντα, οι συναντήσεις μας είναι απλώς ατυχήματα, από αυτές παίρνουμε μονάχα δείγματα, απ΄τις ζωές που περνάν σαν αυτοκίνητα, κανείς δεν γνώρισε κανένα πραγματικά, κάθε ζευγάρι μάτια μας βλέπει διαφορετικά, το μέλλον μας δεν γράφτηκε στα χαρτιά, είμαστε ελεύθεροι, μπορούμε όμως να μάθουμε από αυτά, αυτό το ψάξιμο ποτέ δεν τελειώνει, ότι δεν βρίσκω απλά με πεισμώνει, να συνεχίσω και ας είμαστε μόνοι, γιατί τις στιγμές αυτές μονάχα κάτι μας ενώνει, είναι περίπλοκα τα πάντα, οι λύσεις είναι απλές όμως η ζωή θέλει πλάκα, ανάσες παίρνω ανάμεσα από τις γραμμές, σαν γάτα παρατηρώ τα πάντα και ρισκάρω μια πτώση απ΄την ταράτσα, άμα δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει σταμάτα, πάρε μια ανάσα πριν ανοίξεις τα μάτια, μην ψάχνεις τσάμπα, τίποτα δεν κρατάει για πάντα, ξεθωριάσαν και τα πιο έντονα σημάδια

Κάθε κομμάτι ένα ταξίδι
κάθε φορά αφήνω κάτι να ξεφύγει
όποιος ακούει κάτι πίσω μου γυρίζει
μ 'αναγνωρίζει πλέον όταν μ΄ αντικρίζει