Είδα το δρόμο μέσα απ' την καταστροφή προσπαθώντας ν' αποδώσω την ζωή σε μια στροφή στον τρόμο μέσα χαντακωμένος για μα στιγμή ψάχνοντας την αφορμή για ν' αφήσω τα πάντα σ' ένα χαρτί είμαι εκεί που με άφησες αν ενδιαφερθείς να με βρεις ακούγοντας ξανά τις στάλες της βροχής εφιάλτες γίνονται όσα ονειρευτείς και δεν πραγματοποιήσεις πριν να εξαφανιστείς τ' όνειρο μου είναι ελεύθερος να ζω όταν είμαι στο μικρόφωνο και διακρίνω βλέμμα καθαρό είναι η πιο μεγάλη δύναμη μικραίνει την απόσταση και τότε νιώθω να παίρνω ανθρώπινη υπόσταση ξανά μπροστά απ' τα κάγκελα πίσω απ' το πουθενά χωρίς ασφάλεια χωρίς μέλλον χωρίς λεφτά αυτά που γράφω μου μένουν και κάποια πρόσωπα κάποτε περισσότερα και τώρα πλέον λιγοστά ζώντας μέσα στην αφάνεια κλεισμένος σε δωμάτιο με άνθρακα να κάνω παρέα μόνο με φαντασίας πλάσματα μυαλού τεχνάσματα που με κρατάνε ζωντανό στο καθημερινό περιβάλλον που είναι τοξικό σαν τοξικομανής χάθηκα από προσώπου γης σαν μετανάστης νεκρός δεν μ' αναζητά κανείς και να με βρεις δεν θα είναι πια το ίδιο γιατί έχει καιρό που έχω κρυφτεί από τον ήλιο
Τίποτα δεν είναι ίδιο πια από τον ήλιο έχω κρυφτεί και έχω χάσει τα κλειδιά για να ζω αρμονικά ψάχνω φως μα παίρνω πίσω φωτιά πάλι εμπρός με σκοπό να ζήσω πραγματικά
Αφήνει γεύση πικρή κάθε στιγμή της σύγκρουσης με την αντίπερα όχθη μονοπάτια νοερής αφήγησης μη συμβιβασμένος με το να ελπίζω σ' ένα αναίμακτο τέλος φταίει που δεν πολυμιλιέμαι όταν σε βλέπω να δειλιάζεις όταν τον εαυτό σου με τον ίδιο πρόλογο συχνά παραμυθιάζεις ταγμένος στον χρησμό της καταδίκης έμαθες να μοιάζεις σ' αυτό που είναι πλέον αρεστό και όχι δεν θα αρκεστώ στο να σε βλέπω να βουλιάζεις είναι μονόδρομος καμιά φορά οι πράξεις σου ξεχείλισαν τα λάθη σου σε ημέρες δίχως νόημα μα τα κομμάτια του πάζλ είναι ανόμοια πλαστικά εμπόδια και σκοτάδι για να σκοντάψουμε στο χάλι θηράματα στο παραγάδι τυφλή ισορροπία για να ψάχνεις έξοδο απ' τη μέθοδο της αράχνης επιζείς δίχως να υπάρχεις βλέφαρα βαριά σε κρότους λάμψης καθίζηση σε διάφορες εκφάνσεις δίχως λόγους για αντιστάσεις πλέον ζεις θρυμματισμένα θέλω πόσα αντέχεις πως μπορείς μόνος σου να προδοθείς ξέρω πως δεν θα ενδιαφερθείς αδιάφορο σε κάνανε τα χρόνια στο πέρασμα μιας άλλης εποχής έχω ξεμείνει και εδώ ανήκω γιατί πάει καιρός που έχω κρυφτεί από τον ήλιο
Τίποτα δεν είναι ίδιο πια από τον ήλιο έχω κρυφτεί και έχω χάσει τα κλειδιά για να ζω αρμονικά ψάχνω φως μα παίρνω πίσω φωτιά πάλι εμπρός με σκοπό να ζήσω πραγματικά