Είναι ακαθόριστο το σχήμα της πόλης που ακόμα ζω κυκλοφορώντας μέσα της πιο σπάνια αυτό τον καιρό τα πάντα ίδια μα για κάποιο λόγο ξένα άλλα πράγματα ζητάνε από μένα κάποιοι γίνονται ένα για να ζήσουν άλλοι για να σε πατήσουν άλλοι για να δείξουν πως δεν είναι μόνοι μην τους απορρίψουν μάλλον και εγώ ανήκω στους τυχερούς μα κάθε μέρα μάχομαι και εγώ με δαίμονες και εχθρούς τους λογικούς μες την παράνοια αυτούς που μάθανε να ζουν στην άμυνα ψάχνοντας την ασφάλεια μα δεν υπάρχει πουθενά την έχασες όταν περπάτησες πρώτη φορά καλώς μας βρήκες στην πραγματικότητα η πόλη συνεχίζει να ζει δεν σταματά το σχήμα της αλλάζει όταν αλλάζει μια γειτονιά άτομα που βλέπεις καθημερινά έχουν χαθεί έχουν μεγαλώσει έχουν αλλάξει δεν είναι εκεί εκεί είναι μόνο οι αναμνήσεις σου να που κρύβεται η χαρμολύπη σου ότι σου μένει είναι η διαθήκη σου είναι καθήκον σου να δεις προς το φως συνεχώς αποκλίνεις όσο περνάει ο καιρός
Αυτοί που μεγαλώσανε μέσα στην πόλη αυτοί που δώσανε το σχήμα της μείνανε μόνοι κάποτε ίσως να ξαναβρεθούμε όλοι μα τίποτα δεν θα 'ναι το ίδιο δεν μας λυτρώνει
Αν είμαι ξένος εκεί που μεγάλωσα εκεί που περπατώ περπάτησα κι άλλη φορά μα δεν θυμάμαι τίποτα γιατί είναι διαφορετικά τα μέρη όταν αλλάζουν χέρι από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρει κληρονομώντας τη θέση που κάποιος άφησε προσπάθεια μεγάλη μην ξεχνάς πως σε γονάτισε κάτι άλλαξε μα φυσιολογικά αν γίνεται να πεις τέτοια κουβέντα φυσικά μες την παράνοια που ζούμε για αυτά που ονειρευόμαστε την μέρα πως θα δούμε φωνάζουμε από μέσα μας και αναρωτιόμαστε πως δεν ακούνε η πόλη όμως είναι χωνί μας καταπίνει παίρνει χρόνια και σημάδια στα πρόσωπα μας τώρα αφήνει πες πως έχει γίνει ξεκαθάρισμα πουθενά δεν είδα αυτό το χάρισμα να επιβιώνει από μόνο του δεν αρκεί θέλει μυαλό μα πάνω απ' όλα θέλει ψυχή είναι νεκρή τη σημερινή εποχή μετά από χρόνια όλοι ψάχνουνε το χαρτί η πόλη είναι σκληρή βαθιά μέσα της σε χώνει δείχνει τα δόντια της και τα παιδιά της τώρα διώχνει μα δεν θα φύγω έτσι εύκολα θα συνεχίσω πριν μου πεις πως έχασα και το σημάδι μου θ' αφήσω έμπρακτα πάνω στα πρόσωπα που σχηματίζουνε την πόλη θα είμαι εκεί όπως και εσύ θα 'μαστε όλοι
Αυτοί που μεγαλώσανε μέσα στην πόλη αυτοί που δώσανε το σχήμα της μείνανε μόνοι κάποτε ίσως να ξαναβρεθούμε όλοι μα τίποτα δεν θα 'ναι το ίδιο δεν μας λυτρώνει